ما در این مقاله قصد داریم به بررسی جامع و دقیق انواع مرخصی در قانون کار بپردازیم.
مرخصی یکی از حقوق اساسی کارکنان در هر سازمانی است که به آنها اجازه میدهد تا برای مدت مشخصی از کار فاصله گرفته و به استراحت، رسیدگی به امور شخصی و یا سفر بپردازند.
درک صحیح قوانین و مقررات مربوط به مرخصی، هم برای کارمندان و هم برای کارفرمایان از اهمیت بالایی برخوردار است.
مرخصی شیردهی حقی است که به مادران شاغل شیرده تعلق میگیرد تا بتوانند در ساعات کاری به نوزاد خود شیر بدهند یا شیر خود را بدوشند. این مرخصی به منظور حمایت از تغذیه نوزاد با شیر مادر و حفظ سلامت مادر و کودک در نظر گرفته شده است.
طبق ماده 67 قانون کار، هر کارگر حق دارد به منظور ادای فریضه حج واجب، فقط برای یک نوبت در تمام مدت خدمت خود، یک ماه به عنوان مرخصی استحقاقی یا بدون حقوق استفاده کند.
مرخصی ساعتی نوعی از مرخصی است که به کارکنان اجازه میدهد تا برای انجام امور شخصی، برای چند ساعت از محل کار خود خارج شوند. این نوع مرخصی معمولاً برای انجام کارهایی مانند مراجعه به پزشک، انجام امور بانکی یا رسیدگی به مسائل خانوادگی مورد استفاده قرار میگیرد.
مرخصی بدون حقوق، نوعی مرخصی است که با توافق کارمند و کارفرما انجام میشود. در این نوع مرخصی، کارمند حقوقی دریافت نمیکند و سابقه کار او نیز در این مدت محاسبه نمیشود.
تبصره: ساعات کار اضافی ارجاعی به کارگران نباید از 4 ساعت در روز تجاوز کند (مگر در موارد استثنائی با توافق طرفین).
کارگر نمیتواند بیش از 9 روز از مرخصی سالانه خود را ذخیره کند.
میزان مرخصی استحقاقی کارگران فصلی بر حسب ماههای کارکرد تعیین میشود.
همانطور که اشاره شد، مرخصی استحقاقی کارگران فصلی به نسبت مدت کارکرد آنها محاسبه میشود. برای محاسبه دقیق، میتوانید از فرمول زیر استفاده کنید:
(تعداد روزهای کارکرد کارگر فصلی / تعداد روزهای کاری سال) * 26 روز = میزان مرخصی استحقاقی
مثال: فرض کنید یک کارگر فصلی به مدت 3 ماه (90 روز) در یک کارخانه کنسرو سازی مشغول به کار بوده است. میزان مرخصی استحقاقی او به شرح زیر محاسبه میشود:
(90 / 300) * 26 = 7.8 روز
بنابراین، این کارگر میتواند از 7.8 روز مرخصی استحقاقی با حقوق استفاده کند.
کارگر فصلی به فردی گفته میشود که بر اساس ماهیت کار، استخدام او برای یک دوره زمانی مشخص و محدود به فصل خاصی از سال است. به عبارت دیگر، کار او به طور دائم و مستمر نیست و با پایان فصل، قرارداد کاری او نیز به اتمام میرسد.
مثالهای رایج کارگران فصلی: کارگران کشاورزی (برداشت محصول)، کارگران ساختمانی (در مناطق سردسیر که در زمستان کار تعطیل میشود)، کارگران صنایع تبدیلی کشاورزی (مانند کارخانههای کنسرو سازی که در فصل برداشت میوه فعالیت میکنند)، و کارگران شاغل در مراکز تفریحی و گردشگری فصلی (مانند پیستهای اسکی).
مرخصی سالیانه کارگرانی که به کارهای سخت و زیانآور اشتغال دارند 5 هفته میباشد. استفاده از این مرخصی، حتیالامکان در دو نوبت و در پایان هر ششماه کار صورت میگیرد.
اگر کارگر به دلیل شرایط کاری و سختی شغل دچار بیماری شود، میتواند از مرخصی استعلاجی استفاده کند. این مرخصی بر اساس تأیید پزشک معالج و سازمان تأمین اجتماعی محاسبه شده و جزء سوابق کاری وی لحاظ میشود.
برای بهرهمندی از این مزایا، شغل فرد باید بهعنوان سخت و زیانآور شناخته شده و در لیست رسمی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی قرار گیرد. این شناسایی معمولاً از طریق درخواست کارگر یا کارفرما و بررسی توسط کمیتههای تخصصی صورت میگیرد.