استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 14 حسابهای انتقالی قانونی به تنظیم و گزارشگری مالی سازمان‌ها یا شرکت‌هایی می‌پردازد که تحت الزامات قانونی یا تنظیمی خاصی قرار دارند که موجب انتقال منابع مالی به صورت دوره‌ای به نهادهای دولتی یا نهادهای مشابه می‌شود. این استاندارد به‌ویژه برای شرکت‌هایی کاربرد دارد که در صنایع خاصی مانند انرژی، حمل‌ونقل یا مخابرات فعالیت می‌کنند و تحت قوانین مربوط به انتقال درآمدها، دارایی‌ها یا ذخایر قرار دارند.
هدف اصلی استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 14 حسابهای انتقالی قانونی ارائه چارچوبی برای شناخت، اندازه‌گیری و افشای حسابهای انتقالی قانونی است تا اطمینان حاصل شود که این انتقالات به‌درستی در صورت‌های مالی گزارش شده‌اند. این استاندارد به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا از رویکردی ساده‌تر برای حسابداری این انتقالات استفاده کنند، به‌شرطی که الزامات افشا به‌درستی رعایت شود.
این استاندارد فقط برای شرکت‌هایی کاربرد دارد که:
IFRS 14 به شرکت‌ها اجازه می‌دهد از دو رویکرد زیر استفاده کنند:
رویکرد ساده‌سازی :
شرکت‌ها می‌توانند از رویکردی ساده‌سازی استفاده کنند که در آن الزامات شناخت و اندازه‌گیری دقیق انتقالات را رعایت نکنند. در این رویکرد، شرکت‌ها فقط باید اطلاعات لازم را در یادداشت‌های توضیحی صورت‌های مالی افشا کنند.
رویکرد کامل :
در این رویکرد، شرکت‌ها باید انتقالات قانونی را بر اساس استانداردهای حسابداری مرتبط (مانند IAS 37 – ذخایر، بدهی‌های احتمالی و دارایی‌های احتمالی) شناسایی و اندازه‌گیری کنند.
شرکت‌ها موظف به افشای اطلاعات زیر در یادداشت‌های توضیحی هستند:
این استاندارد به‌دلیل پیچیدگی و تنوع قوانین مربوط به انتقالات قانونی در کشورهای مختلف طراحی شده است. هدف آن تسهیل گزارشگری مالی و کاهش هزینه‌های انطباق برای شرکت‌ها است، به‌ویژه در مواقعی که اعمال استانداردهای حسابداری معمولی غیرعملی یا بسیار پیچیده باشد.
IFRS 14 به شرکت‌های تحت الزامات قانونی انتقال منابع مالی اجازه می‌دهد تا از رویکرد ساده‌سازی یا کامل برای گزارشگری این انتقالات استفاده کنند. این استاندارد با ارائه الزامات افشا، اطمینان حاصل می‌کند که کاربران صورت‌های مالی اطلاعات کافی برای درک تأثیر این انتقالات بر عملکرد و وضعیت مالی شرکت داشته باشند.
استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 14 حسابهای انتقالی قانونی