اطلاعیه ها

موقعیت شما : صفحه اصلی » برگه ها » تبصره ماده 100 سال 1403

https://persianacc.ir/?p=5841

05 ژانویه 2025 - 9:09
149 بازدید
ارسال توسط : میلاد جمشیدی - کارشناس ارشد و پژوهشگر حوزه مالی

تبصره ماده 100 سال 1403

تبصره ماده 100

تبصره ماده 100 سال 1403

مقدمه

تبصره ماده 100 مالیات‌های مستقیم یکی از مهم‌ترین بحث های مالیاتی که برای صاحبان مشاغل اهمیت ویژه‌ای دارد تبصره ماده 100 است که به مودیان این امکان را می‌دهد که بدون نیاز به ارائه اسناد و مدارک، مالیات خود را به صورت مقطوع پرداخت کنند

این روش می‌تواند برای بسیاری از کسب‌وکارهای کوچک و متوسط بسیار مفید باشد، چون آنها را از پیچیدگی‌های مربوط به نگهداری حساب‌ها و ارائه اظهارنامه مالیاتی مفصل رها می‌کند.

شرایط استفاده تبصره ماده 100

برای استفاده از ان، مودیان باید شرایط خاصی را داشته باشند.

این شرایط در بخشنامه‌های سازمان امور مالیاتی به طور کامل توضیح داده شده که ما برای شما به مهم‌ترین این شرایط می‌پردازیم:

سقف فروش

یکی از مهم‌ترین شرایط برای استفاده از تبصره ماده 100، سقف فروش سالانه است.

برای هر سال مالی، سازمان امور مالیاتی سقف مشخصی را تعیین می‌کند. اگر مجموع فروش کالا و ارائه خدمات مودی در یک سال مالی از این سقف تجاوز نکند، می‌تواند از این تبصره استفاده کند.

این سقف برای سال 1403 معادل 216/000/000/000 ریال تعیین شده است.

عدم فعالیت در زمینه های خاص

برخی از مشاغل و فعالیت‌ها به طور کلی از شمول تبصره ماده 100 خارج هستند.

به عنوان مثال، مودیانی که در زمینه واردات و صادرات فعالیت می‌کنند، نمی‌توانند از این تبصره استفاده کنند. همچنین، اشخاص حقوقی و برخی از اصناف خاص مانند طلافروشان نیز مشمول این تبصره نمی‌شوند.

تکمیل و ارسال فرم

مودیانی که شرایط استفاده از تبصره ماده 100 را دارند، باید فرم مخصوصی را که توسط سازمان امور مالیاتی تعیین شده است، تکمیل و به صورت الکترونیکی از طریق سامانه مودیان ارسال کنند.

این فرم شامل اطلاعات هویتی مودی، نوع فعالیت، میزان فروش و سایر اطلاعات لازم است.

دسته‌بندی دقیق‌تر گروه‌های شغلی مشمول تبصره ماده 100

مودیان مشمول تبصره ماده 100 به سه گروه اصلی تقسیم می‌شوند.

گروه اول: فعالیت‌های که به فروش کالا میپردازند

این گروه شامل مشاغلی است که عمده درآمد آن‌ها از طریق فروش کالا حاصل می‌شود. برخی از زیرمجموعه‌های این گروه عبارتند از:

خرده فروشی‌ها: شامل انواع فروشگاه‌های مواد غذایی، پوشاک، لوازم خانگی، لوازم الکترونیکی، لوازم یدکی، کتاب و لوازم التحریر، و غیره.
عمده فروشی‌ها: شامل بنکداران و توزیع‌کنندگان کالا در سطح وسیع.
نمایندگی‌های فروش: شامل نمایندگی‌های فروش محصولات شرکت‌های مختلف.
صادرات و واردات کالا: شامل مشاغلی که به صورت مستقیم در زمینه صادرات و واردات کالا فعالیت می‌کنند (در صورتی که حجم معاملات آن‌ها کمتر از حد نصاب تعیین شده باشد).

گروه دوم: فعالیت‌های که ب ارائه خدمات میپردازند

این گروه شامل مشاغلی است که عمده درآمد آن‌ها از طریق ارائه خدمات به مشتریان حاصل می‌شود. برخی از زیرمجموعه‌های این گروه عبارتند از:

خدمات فنی و مهندسی: شامل تعمیرکاران لوازم خانگی، خودرو، تاسیسات، خدمات کامپیوتری، طراحی وبسایت، و غیره.
خدمات پزشکی و درمانی: شامل پزشکان، دندانپزشکان، پرستاران، و سایر ارائه دهندگان خدمات درمانی (در صورتی که مطب شخصی داشته باشند و مشمول مالیات بر حقوق نباشند).
خدمات آموزشی: شامل آموزشگاه‌های زبان، موسیقی، کنکور، و سایر آموزشگاه‌های خصوصی.
خدمات حمل و نقل: شامل رانندگان تاکسی، آژانس‌های مسافربری، وانت‌بارها (در صورتی که مالک وسیله نقلیه باشند).
خدمات آرایشی و بهداشتی: شامل آرایشگاه‌های مردانه و زنانه، سالن‌های زیبایی، و غیره.
خدمات مشاوره: شامل مشاوران حقوقی، مالی، تحصیلی، و غیره.

گروه سوم: فعالیت‌های ترکیبی (فروش کالا و ارائه خدمات)

این گروه شامل مشاغلی است که همزمان به فروش کالا و ارائه خدمات می‌پردازند.

رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌ها: این مشاغل هم مواد غذایی (کالا) را به فروش می‌رسانند و هم خدمات پذیرایی ارائه می‌دهند.
فروشگاه‌های لوازم یدکی که خدمات نصب هم ارائه می‌دهند: این مشاغل هم لوازم یدکی (کالا) را به فروش می‌رسانند و هم خدمات نصب آن‌ها را انجام می‌دهند.
مراکز فروش و تعمیر موبایل: این مشاغل هم گوشی موبایل و لوازم جانبی (کالا) را به فروش می‌رسانند و هم خدمات تعمیرات ارائه می‌دهند.

نکته مهم: این دسته‌بندی‌ها به صورت کلی هستند و ممکن است در برخی موارد، تشخیص دقیق گروه شغلی یک مودی نیاز به بررسی دقیق‌تر فعالیت‌های او داشته باشد. سازمان امور مالیاتی هر ساله فهرست کاملی از مشاغل مشمول و ضرایب مالیاتی مربوط به هر گروه شغلی را منتشر می‌کند.

مودیان می‌توانند با مراجعه به این فهرست، از گروه شغلی خود و ضریب مالیاتی مربوطه مطلع شوند.

محاسبه مالیات مقطوع

محاسبه مالیات مقطوع بر اساس ضرایب تعیین شده توسط سازمان امور مالیاتی برای هر گروه شغلی انجام می‌شود. این ضرایب بر اساس نوع فعالیت و میزان درآمد مودی متفاوت است.

ضرایب مالیاتی

ضرایب مالیاتی هر ساله توسط سازمان امور مالیاتی تعیین و ابلاغ می‌شود. این ضرایب برای هر گروه شغلی متفاوت است و بر اساس نوع فعالیت، محل فعالیت و سایر عوامل تعیین می‌شود. به عنوان مثال، ضریب مالیاتی برای یک فروشگاه مواد غذایی در تهران با ضریب مالیاتی یک فروشگاه مواد غذایی در یک شهر کوچک متفاوت خواهد بود.

محاسبه مالیات

برای محاسبه مالیات مقطوع، ابتدا باید میزان فروش سالانه را در ضریب مربوط به گروه شغلی مودی ضرب کرد. سپس، درصدی از این مبلغ به عنوان مالیات مقطوع تعیین می‌شود. این درصد نیز توسط سازمان امور مالیاتی تعیین و ابلاغ می‌شود.

مزایای استفاده از تبصره ماده 100

استفاده از تبصره ماده 100 برای مودیان واجد شرایط مزایای زیادی دارد به عنوان مثال :

سادگی و سهولت

مهم‌ترین مزیت این تبصره، سادگی و سهولت در محاسبه و پرداخت مالیات است. مودیان دیگر نیازی به نگهداری اسناد و مدارک پیچیده و ارائه اظهارنامه مالیاتی مفصل ندارند.

کاهش هزینه‌ها

استفاده از این تبصره می‌تواند به کاهش هزینه‌های مربوط به حسابداری و امور مالیاتی برای مودیان کمک کند. آنها دیگر نیازی به استخدام حسابدار یا پرداخت هزینه‌های مربوط به تهیه نرم‌افزارهای حسابداری ندارند.

کاهش اختلافات مالیاتی

با استفاده از تبصره ماده 100، اختلافات بین مودیان و سازمان امور مالیاتی به حداقل می‌رسد. زیرا مالیات به صورت مقطوع تعیین می‌شود و دیگر نیازی به بررسی اسناد و مدارک و رسیدگی به اختلافات نیست.

جلوگیری از جرایم مالیاتی

پرداخت مالیات مقطوع به موقع، مودیان را از جرایم مالیاتی مربوط به عدم ارائه اظهارنامه یا عدم پرداخت مالیات معاف می‌کند.

معایب تبصره ماده 100

معایب استفاده از این تبصره

در کنار مزایای متعدد، استفاده از تبصره ماده 100 ممکن است معایبی نیز داشته باشد که باید به آنها توجه کرد:

احتمال پرداخت مالیات بیشتر

در برخی موارد، ممکن است مالیات مقطوع محاسبه شده بیشتر از مالیاتی باشد که مودی در صورت ارائه اظهارنامه عادی پرداخت می‌کرد. به همین دلیل، مودیان باید قبل از انتخاب این روش، محاسبات لازم را انجام دهند و مطمئن شوند که استفاده از این تبصره برای آنها به صرفه است.

عدم امکان استفاده از معافیت‌ها

در این تبصره، امکان استفاده از برخی معافیت‌های مالیاتی وجود ندارد. به عنوان مثال، مودیان نمی‌توانند از معافیت‌های مربوط به هزینه‌های درمانی یا آموزشی استفاده کنند.

مهلت استفاده از تبصره ماده 100

مودیان واجد شرایط می‌توانند در مهلت تعیین شده توسط سازمان امور مالیاتی، نسبت به تکمیل و ارسال فرم مربوطه اقدام کنند. این مهلت معمولاً تا پایان خرداد ماه سال بعد از سال مالی مورد نظر است.

تفاوت تبصره ماده 100 با اظهارنامه عادی

اظهارنامه عادی

در اظهارنامه عادی، مودیان باید تمام درآمدها و هزینه‌های خود را به صورت دقیق و مستند به سازمان امور مالیاتی ارائه کنند.

تبصره ماده 100

در حالی که در تبصره ماده 100، نیازی به ارائه جزئیات درآمدها و هزینه‌ها نیست و مالیات به صورت مقطوع بر اساس ضرایب تعیین شده توسط سازمان امور مالیاتی محاسبه می‌شود.

عدم پذیرش تبصره ماده 100

در برخی موارد، سازمان امور مالیاتی ممکن است درخواست مودی برای استفاده از تبصره ماده 100 را نپذیرد. این اتفاق ممکن است به دلایل مختلفی مانند عدم تطابق اطلاعات ارائه شده با واقعیت، عدم رعایت شرایط استفاده از این تبصره یا وجود تخلفات مالیاتی رخ دهد. در این صورت، مودی باید اظهارنامه مالیاتی عادی خود را ارائه کند.

اعتراض به عدم پذیرش

▼

نتیجه‌گیری

تبصره ماده 100 قانون مالیات‌های مستقیم یک فرصت ویژه برای صاحبان مشاغل کوچک و متوسط است تا مالیات خود را به صورت ساده و مقطوع پرداخت کنند. این روش می‌تواند به کاهش هزینه‌ها، کاهش اختلافات مالیاتی و جلوگیری از جرایم مالیاتی کمک کند. با این حال، مودیان باید قبل از انتخاب این روش، شرایط خود را به دقت بررسی کنند و محاسبات لازم را انجام دهند تا مطمئن شوند که استفاده از این تبصره برای آنها به صرفه است.