استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 9 ابزارهای مالی جایگزین IAS 39 شده و قوانین جامعی برای طبقه بندی، اندازه گیری، کاهش ارزش (impairment) و حسابداری پوشش (hedge accounting) ابزارهای مالی ارائه میدهد. هدف اصلی آن کاهش پیچیدگی ها و افزایش ارتباط اطلاعات در گزارشگری مالی است.
اجزای کلیدی IFRS 9
۱. طبقه بندی و اندازه گیری ابزارهای مالی
ابزارهای مالی به سه دسته عمده تقسیم میشوند:
داراییهای مالی :
روش قیمت تمام شده پس از کسر استهلاک (Amortized Cost) : اگر دارایی برای جمعآوری جریانهای نقدی قراردادی (صرف و خصم) نگهداری شود و این جریانها تنها شامل اصل و سود باشند (مثلاً وامهای بانکی).
ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان (FVTPL) : ابزارهای مالی مشتقه یا داراییهایی که بهصورت سرمایهگذاری کوتاهمدت یا معاملاتی نگهداری میشوند.
ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان دیگر (FVOCI) : سرمایهگذاریهای بلندمدت در سهام یا اوراق بهادار با درآمد ثابت که مدیریت آنها به مدل کسب سود از تغییرات ارزش مرتبط است.
بدهیهای مالی :
عموماً با روش Amortized Cost اندازهگیری میشوند، مگر اینکه انتخاب FVTPL بهدلیل مدیریت ریسک انجام شود.
۲. کاهش ارزش (Impairment)
مبتنی بر مدل زیان اعتباری مورد انتظار (Expected Credit Loss یا ECL) :
این مدل نیازمند شناسایی زیانهای احتمالی (نه فقط وقوع خسارت) است.
سه مرحله برای محاسبه ECL : ۱. مرحله ۱ : اگر ریسک اعتباری ناچیز است، زیان برای ۱۲ ماه آینده محاسبه میشود. ۲. مرحله ۲ : اگر ریسک اعتباری افزایش یابد، زیان برای کل دوره عمر مالی محاسبه میشود. ۳. مرحله ۳ : اگر تاخیر پرداخت بیش از ۳۰ روز باشد، زیان کل عمر محاسبه میشود.
۳. حسابداری پوشش (Hedge Accounting)
IFRS 9 قوانین انعطافپذیرتری نسبت به IAS 39 ارائه میدهد:
سه نوع پوشش : ۱. پوشش ارزش منصفانه (Fair Value Hedge) : پوشش ریسک تغییرات ارزش منصفانه یک دارایی/بدهی شناساییشده. ۲. پوشش جریان نقدی (Cash Flow Hedge) : پوشش ریسک تغییرات جریانهای نقدی ناشی از یک دارایی/بدهی (مثلاً تغییر نرخ بهره). ۳. پوشش سرمایهگذاری خالص در عملیات خارجی (Net Investment Hedge) : پوشش ریسک نوسانات نرخ ارز در سرمایهگذاریهای خارجی.
شرایط پذیرش پوشش :
رابطه اقتصادی بین ابزار پوشش و مورد پوشش.
اثربخشی پوشش (حداقل ۸۰٪ یا بیشتر).
۴. تأثیر بر صورتهای مالی
افزایش نوسانات سود/زیان :
داراییهای FVTPL و بدهیهای FVTPL باعث نوسانات بیشتر در سود/زیان میشوند.
افشاءهای گستردهتر :
جزئیات طبقهبندی ابزارها، روشهای اندازهگیری، و محاسبات ECL باید در یادداشتهای پیوست افشا شوند.
تفاوت IFRS 9 با IAS 39
ساده سازی طبقه بندی :
IFRS 9 معیارهای سادهتری برای طبقه بندی ابزارها (مثلاً مدل کسب سود مدیریت ) ارائه میدهد.
تغییر در کاهش ارزش :
جایگزینی مدل زیان واقعشده (Incurred Loss) با ECL که محافظهکارانهتر است.
انعطافپذیری در پوشش :
IFRS 9 اجازه استفاده از پوشش برای ریسکهای غیرمتعارف (مانند ریسک نرخ ارز) را میدهد.
کاربرد و موعد اجرا
اولین اجرا : برای دورههای مالی آغازشده از ۱ ژانویه ۲۰۱۸ .
تأثیر بر صنایع :
بانکها و مؤسسات مالی بیشترین تغییر را در محاسبات ECL و مدیریت پورتفولیو تجربه کردند.