PersianAcc

مقدمه:

استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 12 افشای منافع در واحدهای تجاری دیگر به موضوع افشای منافع در واحدهای تجاری دیگر می‌پردازد. این استاندارد هدف اصلی خود را تسهیل مقایسه و درک اطلاعات مربوط به ساختار، ریسک‌ها و ماهیت منافعی که یک واحد گزارشگر در واحدهای تجاری دیگر دارد، قرار داده است. این اطلاعات به استفاده‌کنندگان صورت‌های مالی کمک می‌کند تا تصمیمات اقتصادی آگاهانه‌تری بگیرند.

اهداف IFRS 12:

1. شفاف‌سازی منافع: افشای جامع و شفاف منافعی که واحد گزارشگر در واحدهای تجاری دیگر دارد.
2. ارزیابی ریسک‌ها و منافع: کمک به استفاده‌کنندگان صورت‌های مالی برای درک ریسک‌ها و منافع ناشی از سرمایه‌گذاری‌ها و تعهدات مرتبط با واحدهای تجاری دیگر.
3. تأثیر بر عملکرد مالی: ارزیابی تأثیر این منافع بر عملکرد مالی، موقعیت مالی و جریان‌های نقدی واحد گزارشگر.

دامنه کاربرد:

این استاندارد شامل تمام انواع منافع در واحدهای تجاری دیگر است، اعم از:

• سرمایه‌گذاری‌ها در فرعی‌ها، وابسته‌ها و مشترک‌ها.
• مشارکت‌های مشترک.
• واحدهای خاص غیرمجاز (Special Purpose Entities).
• تعهدات پنهان یا ضمانت‌های مالی.

مفاهیم کلیدی:

1. منافع در واحدهای تجاری دیگر: شامل سهام، بدهی، تعهدات، یا سایر ابزارهای مالی که به واحد گزارشگر حق کنترل یا نفوذ قابل توجه بر فعالیت‌های یک واحد تجاری دیگر را می‌دهد.
2. واحد تجاری دیگر: هر واحدی که مستقل از واحد گزارشگر فعالیت می‌کند، اما واحد گزارشگر در آن منافعی دارد.
3. کنترل یا نفوذ قابل توجه: شامل کنترل مستقیم یا غیرمستقیم، حق رأی، یا توانایی مدیریت فعالیت‌های کلیدی واحد تجاری دیگر.

نحوه افشای اطلاعات:

IFRS 12 نیازمند افشای اطلاعات زیر است:

1. اطلاعات کیفی:

• ساختار رابطه واحد گزارشگر با واحد تجاری دیگر.
• طبیعت منافع و نحوه تأثیرگذاری بر تصمیم‌گیری‌ها.
• وجود تعهدات پنهان یا ضمانت‌های مالی.

2. اطلاعات کمی:

• میزان سرمایه‌گذاری یا تعهدات مالی.
• تأثیر این منافع بر جریان‌های نقدی و عملکرد مالی واحد گزارشگر.
• ریسک‌های مالی و عملیاتی مرتبط با این منافع.

3. اطلاعات مربوط به کنترل:

• توضیح اینکه چگونه واحد گزارشگر کنترل یا نفوذ قابل توجهی بر واحد تجاری دیگر دارد.
• نحوه تخصیص منافع اقتصادی بین واحد گزارشگر و واحد تجاری دیگر.

4. واحدهای خاص غیرمجاز:

• افشای اطلاعاتی درباره واحدهای خاص غیرمجاز (SPEs) که واحد گزارشگر در آن‌ها منافع دارد.
• توضیح دلایل ایجاد این واحدها و نحوه مدیریت آن‌ها.

چالش‌ها و نکات مهم:

• پیچیدگی روابط: اغلب روابط بین واحد گزارشگر و واحدهای تجاری دیگر پیچیده است و نیاز به تحلیل دقیق دارد.
• شفافیت تعهدات پنهان: شناسایی و افشای تعهدات پنهان یا ضمانت‌های مالی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
• وابستگی به سایر استانداردها: این استاندارد مکمل استانداردهای دیگری مانند IAS 27 (سرمایه‌گذاری در فرعی‌ها)، IAS 28 (سرمایه‌گذاری در وابسته‌ها) و IFRS 10 (کنترل) است.

نتیجه‌گیری:

استاندارد IFRS 12 با ارائه چارچوبی جامع برای افشای منافع در واحدهای تجاری دیگر، به افزایش شفافیت و قابلیت مقایسه صورت‌های مالی کمک می‌کند. این استاندارد به‌ویژه برای شرکت‌هایی که در ساختارهای پیچیده‌ای مانند واحدهای خاص غیرمجاز سرمایه‌گذاری می‌کنند، بسیار حائز اهمیت است.

استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 12 افشای منافع در واحدهای تجاری دیگر