این استاندارد قواعد حسابداری معاملات پرداخت مبتنی بر سهام (Share-Based Payments) را برای واحدهای تجاری تعیین میکند. هدف آن، شناسایی هزینههای ناشی از این معاملات در صورتهای مالی و افزایش شفافیت گزارشگری است.
دامنه کاربرد : شامل تمام معاملاتی است که واحد تجاری کالا، خدمت یا دارایی دریافت میکند و به ازای آن ابزارهای مالکانه (سهام، اختیار معامله سهام و …) اعطا میشود.
استثناها : معاملات مربوط به ترکیب تجاری یا انتقال کنترل شرکتها.
نکات کلیدی استاندارد IFRS 2
۱. شناخت معاملات
قابل تسویه از طریق حقوق مالکانه :
کالاها یا خدمات دریافتی باید با ارزش منصفانه خود (یا ارزش ابزارهای مالکانه اعطا شده) در حقوق مالکانه شناسایی شوند.
اگر ارزش منصفانه قابل اتکا نباشد، از ارزش ذاتی (روش غیرمستقیم) استفاده میشود.
قابل تسویه از طریق نقد :
بدهی مربوطه باید در تاریخ تسویه یا پایان دوره مالی، با ارزش منصفانه تجدید ارزیابی شود. تغییرات ارزش منصفانه به سود/زیان دوره منظور میشود.
۲. شرایط قطعی شدن (Vesting Conditions)
شرایط مبتنی بر خدمات (مثلاً تکمیل ۳ سال همکاری):
هزینه باید طی دوره قطعی شدن به صورت سیستماتیک شناسایی شود.
شرایط مبتنی بر عملکرد (مثلاً دستیابی به سود هدف):
واحد تجاری باید برآورد احتمال موفقیت را در اندازهگیری اثرات مالی لحاظ کند.
۳. افشاگری های ضروری
اطلاعات کلیدی :
شرح توافقهای پرداخت مبتنی بر سهام، شرایط قطعی شدن، روش اندازهگیری ارزش منصفانه و تعداد ابزارهای مالکانه.
جزئیات اختیارهای معامله سهام (تعداد، قیمت اعمال، عمر باقیمانده).
هزینه کل شناسایی شده طی دوره و تأثیر آن بر سود/زیان.
۴. معاملات ویژه
تسویه خالص برای مالیات کارکنان :
اگر واحد تجاری سهام را برای پرداخت مالیات کارکنان نگهداری میکند، این معامله به عنوان پرداخت مبتنی بر سهام قابل تسویه از طریق حقوق مالکانه طبقه بندی میشود.
توافقهای دارای گزینه تسویه نقدی یا سهام :
باید بدهی و حقوق مالکانه را جداگانه شناسایی و اندازهگیری کرد.
نتیجه گیری و CTA
استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ پرداخت مبتنی بر سهام با ایجاد چارچوبی یکپارچه، دقت گزارشگری مالی را در معاملات پیچیده پرداخت مبتنی بر سهام افزایش میدهد.
استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ پرداخت مبتنی بر سهام