استاندارد بین المللی حسابداری 38
داراییهای نامشهود
استاندارد بین المللی حسابداری 38 داراییهای نامشهود به منظور تعیین نحوه شناسایی، اندازه‌گیری و افشای داراییهای نامشهود وضع شده است تا صورت‌های مالی، شفافیت و قابلیت مقایسه داشته باشند.
این استاندارد برای کلیه داراییهای نامشهود به‌جز موارد زیر اعمال می‌شود:
داراییهای نامشهود مرتبط با بیمه (طبق IFRS 17)
هزینه‌های استخراج معادن و اکتشاف مواد معدنی
داراییهای نامشهود در مؤسسات مالی
دارایی غیرپولی و فاقد ماهیت عینی که قابل شناسایی است و برای استفاده در تولید یا عرضه کالاها، ارائه خدمات، اجاره به دیگران یا اهداف اداری نگهداری می‌شود.
معیارهای شناسایی:
کنترل دارایی توسط واحد تجاری
انتظار جریان‌های ورودی اقتصادی آتی
قابلیت اندازه‌گیری مطمئن بهای تمام‌شده
به بهای تمام‌شده شامل کلیه مخارج مستقیم مربوطه (خرید، حقوق پرسنل، هزینه‌های ثبت و …)
داراییهای تولید داخلی: تنها مخارج توسعه در صورت احراز شرایط سرمایه‌گذاری می‌شوند.
روش هزینه تاریخی: دارایی به بهای تمام‌شده منهای استهلاک و زیان‌های کاهش ارزش ثبت می‌شود.
روش تجدید ارزیابی: در صورت وجود بازار فعال، دارایی می‌تواند به ارزش منصفانه اندازه‌گیری شود (نادر در عمل).
داراییهای نامشهود با عمر مفید مشخص باید به صورت سیستماتیک مستهلک شوند (روش خط مستقیم یا روش دیگر در صورت تناسب بیشتر).
در صورت عدم امکان تعیین عمر مفید، دارایی مستهلک نمی‌شود اما سالانه از نظر کاهش ارزش آزمایش می‌شود.
خط‌مشی‌های حسابداری، عمر مفید، روش‌های استهلاک و … باید افشا شوند.
اطلاعاتی درباره افزایش یا کاهش دارایی‌ها، کاهش ارزش و تجدید ارزیابی ارائه شود.
هزینه‌های تحقیق (Research) به عنوان هزینه دوره‌ای شناسایی می‌شوند.
هزینه‌های توسعه (Development) در صورت احراز شرایط خاص، سرمایه‌گذاری می‌شوند.
IAS 38 بر شناسایی دقیق و اندازه‌گیری مناسب داراییهای نامشهود تأکید دارد تا از ارائه گمراه‌کننده صورت‌های مالی جلوگیری شود.