استاندارد بین المللی حسابداری 21 آثار تغییر در نرخ ارز به بررسی نحوه شناسایی و ثبت آثار تغییرات نرخ ارز در صورتهای مالی میپردازد. این استاندارد به شرکتها کمک میکند تا معاملات خارجی، عملیات در واحدهای تجاری فرعی خارجی و اثرات ناشی از تغییرات نرخ ارز را بهدرستی در صورتهای مالی منعکس کنند. در ادامه به اصلیترین مفاهیم و الزامات این استاندارد پرداخته شده است:
1. هدف استاندارد
هدف IAS 21 این است که روشی مشخص برای تبدیل مبالغ مربوط به معاملات خارجی و عملیات شرکتهای فرعی خارجی به ارز گزارشگری (Functional Currency) ارائه دهد. همچنین، نحوه شناسایی و ثبت اثرات تغییرات نرخ ارز در صورتهای مالی مشخص شود.
2. مفاهیم کلیدی
ارز گزارشگری (Presentation Currency): ارزی که صورتهای مالی در آن ارائه میشوند.
ارز عملیاتی (Functional Currency): ارزی که عمدتاً در محیط عملیاتی شرکت استفاده میشود و بر تصمیمات مدیریتی اثرگذار است.
معاملات خارجی: معاملاتی که در ارزی غیر از ارز عملیاتی شرکت انجام میشوند.
3. رویههای حسابداری
الف) تبدیل معاملات خارجی
معاملات خارجی باید در زمان وقوع (تاریخ معامله)، با استفاده از نرخ ارز در آن تاریخ، به ارز عملیاتی تبدیل شوند.
در پایان دوره مالی، تعهدات و داراییهای ناشی از معاملات خارجی باید با نرخ ارز در تاریخ ترازنامه ارزیابی شوند.
تفاوت ناشی از تغییر نرخ ارز بین تاریخ معامله و تاریخ ترازنامه به عنوان سود یا زیان تحققنیافته شناخته شده و در صورت سود و زیان منعکس میشود.
ب) تبدیل عملیات واحدهای فرعی خارجی
اگر واحد فرعی خارجی ارز عملیاتی متفاوتی داشته باشد، صورتهای مالی آن باید به ارز عملیاتی شرکت اصلی تبدیل شود.
داراییها و بدهیها با نرخ ارز در تاریخ ترازنامه تبدیل میشوند.
درآمدها و هزینهها با نرخهای میانگین طی دوره مالی تبدیل میشوند (مگر اینکه نرخ در تاریخ معامله مناسبتر باشد).
ج) تبدیل ارز گزارشگری
اگر ارز گزارشگری با ارز عملیاتی متفاوت باشد، کلیه اقلام صورتهای مالی باید با استفاده از نرخهای زیر تبدیل شوند:
داراییها و بدهیها: نرخ ارز در تاریخ ترازنامه.
درآمدها و هزینهها: نرخ میانگین طی دوره.
تفاوت ناشی از تبدیل به عنوان “اثرات تبدیل ارز” در حقوق صاحبان سهام (ذخیره تبدیل ارز) منعکس میشود و مستقیماً به صورت سود و زیان شناسایی نمیشود.
4. شناسایی سود یا زیان ناشی از تغییر نرخ ارز
اثرات تغییر نرخ ارز ناشی از معاملات خارجی و تبدیل صورتهای مالی واحدهای فرعی خارجی به ارز عملیاتی، به عنوان سود یا زیان در صورت سود و زیان شناسایی میشود.
اثرات تبدیل ارز ناشی از تبدیل ارز گزارشگری به حقوق صاحبان سهام منتقل میشود و در صورت سود و زیان منعکس نمیشود.
5. الزامات افشا
شرکتها باید اطلاعات زیر را در یادداشتهای همراه صورتهای مالی افشا کنند:
روشهای استفادهشده برای تبدیل ارز.
نرخهای ارز مورد استفاده.
اثرات تغییرات نرخ ارز بر داراییها، بدهیها، درآمدها و هزینهها.
مبلغ ذخیره تبدیل ارز در حقوق صاحبان سهام.
6. جمعبندی
معاملات خارجی: با نرخ ارز در تاریخ معامله تبدیل میشوند و تفاوتها در صورت سود و زیان منعکس میشوند.
واحدهای فرعی خارجی: صورتهای مالی آنها به ارز عملیاتی شرکت اصلی تبدیل میشود و اثرات تبدیل ارز در حقوق صاحبان سهام منعکس میشود.
تبدیل ارز گزارشگری: کلیه اقلام صورتهای مالی به ارز گزارشگری تبدیل میشوند و اثرات تبدیل در حقوق صاحبان سهام ثبت میشود.
نتیجهگیری:
استاندارد IAS 21 به شرکتها کمک میکند تا معاملات و عملیات خود در محیطهای چندارزی را بهصورت استاندارد و قابل مقایسه در صورتهای مالی منعکس کنند. این استاندارد با ارائه روشهای مشخص برای تبدیل ارز و شناسایی اثرات تغییرات نرخ ارز، شفافیت و قابلیت اتکای صورتهای مالی را افزایش میدهد.