استاندارد بین المللی حسابداری 2 موجودیها
مقدمه:
استاندارد بین المللی حسابداری 2 موجودیها به نحوه حسابداری و گزارشگری موجودیها می‌پردازد. این استاندارد هدف، دامنه کاربرد، تعریف موجودیها، روش‌های ارزیابی و الزامات افشای آن‌ها را مشخص می‌کند. در ادامه خلاصه‌ای از این استاندارد ارائه می‌شود:
هدف IAS 2 این است که نحوه تعیین هزینه موجودیها و در نتیجه سود یا زیان دوره را مشخص کند. همچنین، این استاندارد قصد دارد اطمینان حاصل کند که موجودیها در صورت‌های مالی با ارزش مناسبی اندازه‌گیری و گزارش شوند.
این استاندارد برای تمامی موجودیها شامل مواد اولیه، کالاهای در جریان ساخت، کالاهای ساخته‌شده و کالاهایی که برای فروش نگهداری می‌شوند، کاربرد دارد. اما از موارد خاصی مانند:
استثنا شده‌اند.
موجودیها شامل:
موجودیها باید به کمترین مقدار بین هزینه و خالص ارزش فروش ارزیابی شوند:
هزینه : شامل تمام هزینه‌هایی است که برای تبدیل یا تهیه موجودیها لازم است، از جمله:
خالص ارزش فروش : عبارت است از قیمت فروش تخمینی کالا منهای هزینه‌های تخمینی برای تکمیل و فروش آن.
برای محاسبه هزینه موجودیها، استاندارد سه روش اصلی را بیان می‌کند:
روش LIFO (Last-In, First-Out) مجاز نیست.
اگر خالص ارزش فروش موجودیها کمتر از هزینه آن‌ها باشد، باید موجودیها به خالص ارزش فروش ارزیابی شوند. این کاهش ارزش باید به عنوان هزینه در دوره مالی شناسایی شود.
شرکت‌ها باید در یادداشت‌های صورت‌های مالی اطلاعات زیر را افشاء کنند:
IAS 2 به شرکت‌ها کمک می‌کند تا موجودیها را به گونه‌ای اندازه‌گیری و گزارش کنند که منعکس‌کننده واقعیت اقتصادی باشد. این استاندارد با اعمال روش‌های مناسب ارزیابی و افشای اطلاعات، شفافیت و قابلیت مقایسه صورت‌های مالی را افزایش می‌دهد.
توجه : این خلاصه برای درک کلی IAS 2 تهیه شده است. برای استفاده دقیق، متن کامل استاندارد باید مطالعه شود.