استاندارد بین المللی حسابداری 19 مزایای کارکنان اصول و ضوابط مربوط به شناسایی، اندازهگیری و افشای هزینهها و بدهیهای ناشی از خدمات ارائهشده توسط کارکنان را تنظیم میکند. این استاندارد به شرکتها کمک میکند تا مزایای کارکنان را به طور منظم و قابل مقایسه در صورتهای مالی گزارش دهند. در ادامه خلاصهای از این استاندارد ارائه میشود:
1. مفهوم و دامنه کاربرد
این استاندارد شامل تمامی مزایایی است که شرکت به کارکنان خود ارائه میدهد، اعم از پرداختهای نقدی، حقوق و دستمزد، پاداشها، بازنشستگی و سایر مزایای غیرنقدی.
به استثناء مواردی مانند برنامههای سهام عرضه به کارکنان که تحت استاندارد IFRS 2 تنظیم میشوند.
2. طبقهبندی مزایای کارکنان
مزایای کارکنان به چهار دسته اصلی تقسیم میشوند:
مزایای کوتاهمدت : شامل حقوق و دستمزد، پاداشها، تعطیلات پرداختی و سایر مزایایی که ظرف 12 ماه پس از اتمام دوره خدمات کارکنان پرداخت میشوند.
مزایای پس از اشتغال : شامل بازنشستگی، بیمه و سایر مزایایی که پس از اتمام خدمات کارکنان پرداخت میشوند.
جبرانسازی مربوط به خاتمه ارتباط کاری : پرداختهایی که برای پایان دادن به رابطه کاری انجام میشود.
سهام و سایر ابزارهای مشارکت در سود : این موارد تحت پوشش IFRS 2 هستند و در این استاندارد نمیگنجند.
3. شناسایی هزینهها و بدهیها
هزینههای مزایای کارکنان باید زمانی شناسایی شوند که کارکنان خدمات خود را ارائه دادهاند.
برای مزایای کوتاهمدت، هزینهها در دورهای که خدمات ارائه میشود شناسایی میشوند.
برای مزایای پس از اشتغال، بدهیها باید بر اساس “ارزش فعلی تعهدات” محاسبه شوند.
4. اندازهگیری مزایای کارکنان
مزایای کوتاهمدت : بهای آنها به صورت اسمی (بدون تنزیل) شناسایی میشود.
مزایای پس از اشتغال : ارزش فعلی تعهدات با استفاده از نرخ تنزیل مناسب محاسبه میشود. برای این منظور، شرکتها باید از فرضیات عملی (مانند نرخ رشد دستمزد، نرخ بازدهی سرمایهگذاری و نرخ وقوع مرگ و میر) استفاده کنند.
جبرانسازی مربوط به خاتمه ارتباط کاری : ارزش آن در زمان تصمیمگیری برای پایان دادن به رابطه کاری شناسایی میشود.
5. داراییهای بازنشستگی
اگر شرکت برای پوشش تعهدات بازنشستگی از صندوقهای بازنشستگی استفاده کند، داراییهای بازنشستگی باید به طور جداگانه شناسایی و اندازهگیری شوند.
تفاوت بین داراییهای بازنشستگی و تعهدات بازنشستگی به عنوان سود یا زیان بازنشستگی گزارش میشود.
6. هزینههای مزایای کارکنان
هزینههای مزایای کارکنان باید در صورت سود و زیان منعکس شوند، مگر اینکه استانداردهای دیگر (مانند IAS 2 – موجودیها یا IAS 16 – داراییهای ثابت مشهود) استفاده از آنها در داراییها را الزامی کنند.
7. افشای اطلاعات
شرکتها باید در یادداشتهای صورتهای مالی اطلاعات زیر را افشا کنند:
جزئیات مربوط به انواع مزایای کارکنان.
مبالغ مرتبط با هزینهها و بدهیها.
فرضیات استفادهشده در محاسبه ارزش فعلی تعهدات پس از اشتغال.
اطلاعات مربوط به صندوقهای بازنشستگی و داراییهای آنها.
8. موضوعات ویژه
تغییرات در مزایای پس از اشتغال : اگر شرکت تصمیم به تغییر در برنامههای بازنشستگی بگیرد، اثرات آن باید به طور منظم در صورتهای مالی منعکس شود.
تسویه تعهدات : اگر شرکت اقدام به تسویه تعهدات مزایای پس از اشتغال کند، این موضوع باید به طور شفاف گزارش شود.
جمعبندی
استاندارد IAS 19 به شرکتها کمک میکند تا هزینهها و تعهدات ناشی از مزایای کارکنان را به طور دقیق و شفاف شناسایی و اندازهگیری کنند. این استاندارد با ارائه ضوابط واضح، اطمینان میدهد که اطلاعات مالی مرتبط با مزایای کارکنان قابل اتکا، قابل مقایسه و مرتبط با نیازهای استفادهکنندگان است.